ทำอย่างไรจึงจะได้บุญมาก

รักแท้...ต้องอย่างนี้

นึกถึงองค์พระได้ทั้งวันหรือเปล่า...นึกทั้งวันสิจ๊ะ

นึกทั้งนอกห้องและในห้อง สิ่งนี้จะช่วยให้เราได้เข้าถึงธรรมได้เร็วขึ้น

เราจะดูว่าเรารักธรรมะมากแค่ไหนก็ดูตรงนี้ ดูว่านอกห้องเรานึกถึงองค์พระตลอดเวลาไหมถ้านึกถึงตลอดเวลา นั่นแสดงว่า

เรารักธรรมะอย่างแท้จริง

วันพุธ ที่ ๒๔ เดือน เมษายน พ.ศ. ๒๕๓๙

ทำอย่างไรจึงจะได้บุญมาก

เราทุกคนเป็นนักบุญทั้งนั้น มีความปรารถนา ว่าทำอย่างไรจึงจะได้บุญมากที่สุด ลงทุนน้อยแต่ได้ผลมาก ทำอย่างไรถึงจะได้บุญมากที่สุด

บุญแปลว่า เครื่องชำระใจให้บริสุทธิ์ จนกระทั่งความบริสุทธิ์เกิดขึ้น เห็นหนทางไปอายตนนิพพาน

การที่เราอยากจะได้บุญมากที่สุดนั้น วิธีลัดและง่ายที่สุด คือการทำใจหยุดนิ่งนี้เอง หยุดไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 หยุดไปเรื่อย ๆ เป็นการลงทุนที่น้อยที่สุด แต่ได้ผลมากที่สุด แล้วก็ทำได้ทุกที่ ทำได้ตลอดเวลา ไม่มีเงิน ไม่รวยก็ทำได้ ทำให้หยุดนิ่งอย่างนี้ เป็นมหัคตกุศล เป็นหนทางไปสู่อายตนนิพพาน หยุดแค่กระพริบตาเดียว เห็นแสงสว่างเกิดขึ้น หยุดแค่กระพริบตาเดียว เห็นแสงสว่างขึ้นแวบเดียว แวบเดียวเหมือนฟ้าแลบแพล็บเดียวเท่านั้น มีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ไพศาล ยิ่งกว่าสร้างโบสถ์ สร้างวิหารหลายสิบหลังทีเดียว

หยุดนิ่งแหละก่อเกื้อ บารมี

สุดยอดชาร์จแบตเตอรี่ หมดเชื้อ

ยิ่งหยุดยิ่งทับทวี บุญเพิ่ม

บุญใหม่นี้จักเอื้อ อวยให้ สุขอนันต์

หนึ่งสู้ดีกว่าล้านถอย จงอย่ากลัวที่จะสู้

แต่อย่าสู้ด้วยความกลัว หลวงพ่อไม่ทิ้งแต่ต้องวิ่งตามให้ทัน

ใจต้องจ่อ...จึงใกล้ชิด

ถ้าอยากติดชิดใกล้ไปกับพ่อ

ใจต้องจ่อตามติดจึงชิดใกล้

หากว่ารั้งรีรอก็ห่างไกล

ทุ่มหัวใจให้นิ่งดิ่งตามกัน

ถ้าใจใสแล้วอยู่โดดเดี่ยวก็ไม่เดียวดาย อยู่ที่วิเวกก็ไม่วังเวง อยู่ที่วุ่นวายก็ไม่วอกแวก เพราะใจเราไม่เคลื่อนจากศูนย์กลางกาย

หยุดในกลางระยะทางไม่เกี่ยง

แม้กายพ่อห่างเจ้า ใช่ห่าง

ลูกอยู่กลางของกลาง พ่อได้

ไม่เกี่ยวกับระยะทาง ใกล้ไกล

หยุดนิ่งดิ่งกลางไว้ ไกลใกล้ เหมือนกัน

ฝนตก แต่ใจอย่าตก ฝนตกไม่น่ากลัวเท่าใจตก

ฟ้ามืด แต่ใจอย่ามืด ฟ้ามืดไม่น่ากลัวเท่าใจมืด

ตัวเปียก แต่ใจอย่าเปียก ตัวเปียกไม่น่ากลัวเท่าใจปวกเปียก

เราทำ…เราได้ เราเกิดมาทั้งที

ต้องสั่งสมบุญบารมีกันให้เต็มที่

ใครจะว่าเราเชยก็ช่างใครจะว่าเรางมงายก็ช่างเขาอีก

เอาไว้เมื่อไหร่บุญส่งผล นั่นแหละจึงจะรู้ว่า ใครกันแน่เชย

หรือใครกันแน่ช้าไปแล้ว

ปล่อยวางบางเรื่องเสียบ้าง และพยายามทำความเข้าใจผู้อื่น

อย่าเอาตัวเองเป็นหลักเกินไป เอาเป็นหลักแต่พอดี ๆ ซึ่งจะทำอย่างนี้ได้

จะต้องหมั่นนั่งสมาธิและแผ่เมตตา ใจจะได้ใส เมื่อใจใสแล้ว

จะทำให้เข้าใจสิ่งที่อยู่รอบตัวเราได้มากขึ้น เมื่อไม่เข้าใจกัน

ต้องใจเย็น ๆ โกรธกันคนละเวลา เสน่หาเวลาเดียวกัน

ปัญหามีก็แก้กันไป งานมีก็ทำไป บุญก็ต้องสร้างให้บ่อย ๆ ไม่ใช่นาน ๆ ทำครั้ง

นั่งธรรมะให้สม่ำเสมอ ใจจะได้ใสและเย็น แล้วก็จะสื่อสารกันได้

จงลดตัวเราลงต่ำ เพื่อจะยกใจของเราให้สูง

ข่มใจนั่นดี แต่อย่าไปข่มใคร

ยอมให้เขาดูถูก ดีกว่าไปดูถูกเขา

ชีวิตคือการฝึกฝน แม้ว่าจะเริ่มต้นใหม่ก็ตาม

ชีวิตในโลกหล้า ลวงตา

เห็นทุกข์เป็นสุขพา โศกสิ้น

ดังเหยื่อที่ล่อปลา ติดเบ็ด

แสบเผ็ดเดือดร้อนดิ้น กว่าได้ เห็นธรรม

เส้นทางพระสัมมา

จงก้าวตามพ่อชี้ มัชฌิมา

เส้นทางพระสัมมา พุทธเจ้า

หยุดอยู่กึ่งกายา ทุกเมื่อ

พบโลกุตรธรรมเก้า หลุดพ้น สังสาร

ได้สบาย ๆ

เราไม่ได้ใครจะได้เล่าลูกเอ๋ย

ทำเสบยใจสบายได้แหง๋แหง๋

ก็พวกเราท่านผู้รู้เขาดูแล

ล้วนแต่ธาตุแก่ ๆ ในนิพพาน

ตึ๋งหนืด

อย่าควานหาอะไรในที่มืด

จะตึ๋งหนืดฝืดใจไม่ไปไหน

หัวจะตึงตาจะมัวสลัวใน

ไม่แจ่มใสใจไม่หยุดหงุดหงิดฟรี !

เหมือนคั้นน้ำจากหินหรือดินเหนียว

จะแห้งเหี่ยวหัวตัวหมดราศี

เลิกเถิดนะอย่าทำลูกคนดี

ทำตามที่พ่อแนะนำฉ่ำใจเอย !

คำว่า ผิดหวัง ในการนั่งหลับตาแล้ว ไม่มีในโลก

ไม่มีผิดหวัง เพราะเราไม่หวังผิด

เราจะผิดหวังเมื่อเราไม่ได้ทำ

ตรึกอย่างไร?

ตรึกแก้วต้องนึกน้อม เบาเบา

แค่ว่ามีในเรา อยู่แล้ว

อย่าตรึกเพ่งเขม็งเอา จริงเน้อ

เดี๋ยวเครียดเพราะตรึกแก้ว เพ่งแล้ว กลางกาย



จำได้ไหม

ง่าย ๆ สบาย ๆ ผ่อนคลาย อย่าตึง อย่าเค้น

ง่าย ๆ ทำใจเย็น ๆ เดี๋ยวเห็น ทำใจสบาย ๆ

นี่แหละคือบทเพลงที่พร่ำสอน

ด้วยอาทรห่วงใยลูกแก้วขวัญ

หวังจะให้เป็นมนุษย์อัศจรรย์

ที่ลือลั่นทั่วทั้งจักรวาล

ทั้งมนุษย์ อินทร์ พรหม ยม ยักษ์

จะประจักษ์เกียรติคุณก้องกล่าวขาน

ทหารกล้า นักรบแก้ว พระนิพพาน

ที่โคตรมารขนพองสยองเกล้า

ถ้าไม่สบายไม่หยุด ไม่หยุดไม่ไป

 ยิ่งอยากยิ่งยาก เลิกอยากเลิกยาก ไม่อยากไม่ยาก

เหลือเชื่อแต่จริง ตั้งใจมองให้เห็นก็ไม่เห็น ว่าไม่เห็นมันก็เห็นตอนทีเผลอ จะให้ทำอย่างไรดีนะเออ ถ้าอยากเจอต้องมองไปอย่างนั้นเอง

 อยากมากทุกข์มาก อยากน้อยทุกข์น้อย

อยากหยุด ต้องหยุดอยาก

อยากเห็น หยุดอยากไซร้ อย่ามี

หยุดนิ่งสนิทให้ดี จึ่งได้

หากอยาก สักล้านปี นั่งเมื่อย เทียวนา

หยุดอย่างเดียวนิ่งไว้ ไม่ช้า ธรรมใส

 ถ้าอยากได้เร็วจะช้า ถ้าไม่กลัวช้าจะได้เร็ว

 ความกังวลจะเป็นอุปสรรคทำให้เราเกร็ง ทำให้ระวังมากไป

เช่นชาติเดิม นั่งยิ้มยิ้ม สิจ๊ะ ! หน้าแย้มยิ้ม หลับตาพริ้มยิ้มละไมดั่งเพชรใส ให้ใจจิตวิญญาณบานหทัย แผ่ขยายจนครอบคลุมภพอนันต์ หากนั่งดีมีรางวัลให้นั่งต่อ ใจของพ่ออยากให้ลูกนั้นสมฝัน ทำวิชชาครานี้ได้อัศจรรย์ ! ได้ช่วยกันโรมรันเช่นชาติเดิม

บอกแล้ว บ่ฟัง

บอกแล้วว่า อย่าคาดหวังใจจะเครียด

กายซีเรียส นั่งเท่าไหร่ไม่ได้ผล

ได้แต่เพียงทนนั่ง และนั่งทน

ไม่ได้ผลอย่างที่ใครเขาเห็นกัน

สมน้ำหน้า ปะป๋าบอกแล้วไม่เชื่อ

ตูละเบื่อ ลูกบางคนไม่เชื่อฉัน

เฮ้อ ลูกฉันรั้นเหลือเกินเกินกว่าใคร

เอาอย่างนี้ ทีนี้นั่งเฉย ๆ

ทำเสบยดั่งเคยสอนจำได้ไหม

วางเบา ๆ ใจเย็น ๆ นั่นเป็นไง

เริ่มต้นใหม่อย่างง่าย ๆ ใจดีดี

ที่มันยากเพราะไปทำให้ยุ่งยาก ทำง่าย ๆ ไม่มีพิธีรีตอง ทำเหมือนทำเล่น ๆ จะชัดเอง ใสเอง สว่างเอง

 ถ้าตึง ร่างกายเตือน แสดงว่าทำผิดวิธี อย่าฝืน

ตึงเกินไประบบประสาทจะตึงเครียด ทำให้ไม่สบายกายและใจ

หย่อนเกินไปใจจะเผลอง่าย จะเกิดความฟุ้ง หลับ ท้อเข้าแทรก

ถ้าพอดีใจจะอยากอยู่ตรงนี้ อารมณ์อย่างนี้รักษาให้ต่อเนื่อง

อุปสรรคมีไว้ให้ข้าม

ยากเพราะทำผิดวิธี ตั้งใจมากไป ย่อหย่อนเกินไป

ง่ายเพราะทำถูกวิธี ไม่ตึงไม่หย่อน พอดีพอดี”

ค่อย ๆ นึก มันไม่ได้ดังใจเรา ตามใจท่านไปก่อน

ท่านมีให้ดูแค่ไหนก็ดูแค่นั้นไปก่อน ปรับใจให้หยุดให้นิ่ง สบาย ๆ”

คืนนี้ ใจหยุด

ดูไปเรื่อย ๆ มีอะไรให้ดูก็ดูไป โดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น

สังเกต ถ้าลุ้น ยิ่งนั่งก็ยิ่งตื้อ ใจมันหนัก ๆ ตื้อ ๆ

อารมณ์สบายก่อให้เกิดความง่าย

อารมณ์สบายคือของขวัญอันยิ่งใหญ่แก่จิตใจ

ความสบายใจเป็นความสำเร็จขั้นแรกของการนั่งสมาธิ

ท่านผู้รู้ภายในนิ่งสนิท

เว้นทำกิจเฉกมนุษย์ในสังสาร

กลั่นกายใจขุนพลกล้าพระนิพพาน

ให้เชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกาย

หากคืนนี้ทำใจหยุดนิ่งเฉย ๆ

ไม่ละเลยซึ่งคำสอนคงเฉิดฉาย

พระนิพพานลงกลั่นแก้ก็ง่ายดาย

ลูกหญิงชายจะสมฝันกันทุกคน

ธรรมไม่ใช่สิ่งที่อาศัยแรงหรือกำลัง แต่อาศัยความเบา

ความรู้คู่กับความสุข สบายทุกขั้นตอน

อารมณ์สบายจะเจอต่อเมื่อเราวางใจ นิ่ง ๆ เฉย ๆ เบา ๆ

ทุก ๆ สิ่งมีอยู่แล้วในกลางกาย

แม้ “อารมณ์สบาย” ที่กำลังแสวงหา

แค่ทำใจหยุดนิ่ง ๆ เดี๋ยวก็มา

เชื่อเถิดหนา ! มันเหลือเชื่อแต่เป็นจริง

 นึกเพลิน ๆ สบาย ๆ ประคองเบา ๆ

 แตะใจเบา ๆ เหมือนขนนกที่ค่อย ๆ ปลิวหล่นลงแตะผิวน้ำอย่างแผ่วเบา

 สบายคือ นั่งเหมือนนั่งเล่น แต่รู้ตัวตลอด เหมือนเด็ก ๆ ที่ไม่ได้คิดอะไร

 อารมณ์สบายสำคัญมาก ๆ เอาความสบายเป็นหลัก

มองเฉย ๆ มองไปเรื่อย ๆ ใจเย็น หัดเลี้ยงใจให้นิ่ง ประคองใจให้นิ่ง ๆ ใจเย็น ๆ

 ประสบการณ์ภายใน ให้ดูเฉย ๆ แบบผู้เจนโลก

ต้องมองจึ่งเห็นไซร้ ในใจ

หมั่นหยุดมองเรื่อยไป ๆ สิ่งนั้น

มองพระเห็นพระใส ผุดผ่าน

เชื่อพ่ออย่าดื้อรั้น อย่างนี้ เห็นใส

 ให้เชื่อมั่นในการเห็น และรักษาการเห็นให้ต่อเนื่อง

 ความมั่นใจเท่านั้นที่จะสร้างความมั่นใจต่อ ๆ ไป

 ให้เชื่อว่าใช่ ไม่ช้าก็จะชัด ต่อไปก็จะฉิว

ลูกก็ต้องหยุดไว้ กลางกาย

หมั่นฝึกอย่าดูดาย ลูกแก้ว

ให้ใจสนิท บ่ คลาย เคลื่อนที่

เมื่อถูกส่วนดีแล้ว เคลื่อนเข้า เร็วฉิว

หากมองพระต้องเห็นพระแน่ลูกเอ๋ย

มองนิ่งเฉยท่านจะเผยออกมาให้

ลูกได้เห็นค่อยค่อยเห็นถ้าเย็นใจ

มองเรื่อยไปในไม่ช้าชัดแจ๋วเลย

เมื่อเห็นแล้วทำต่อไปอย่าประมาท

หากพลั้งพลาดอย่าเสียใจทำนิ่งเฉย

พระจะกลับใสปิ๊งเหมือนอย่างเคย

มองเสบยให้สบายจนสุดธรรม

 ถ้าอยากได้ธรรมะ ต้องชนะใจตัวเอง

สิ่งใดที่ทำให้กาย วาจา ใจ ของเราไม่บริสุทธิ์ พึงห่าง พึงละเว้น อย่าเข้าใกล้สิ่งนั้น

ท่านผู้รู้ภายในนิ่งสนิท

เว้นทำกิจเฉกมนุษย์ในสังสาร

กลั่นกายใจขุนพลกล้าพระนิพพาน

ให้เชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกาย

หากคืนนี้ทำใจหยุดนิ่งเฉย ๆ

ไม่ละเลยซึ่งคำสอนคงเฉิดฉาย

พระนิพพานลงกลั่นแก้ก็ง่ายดาย

ลูกหญิงชายจะสมฝันกันทุกคน