บูชาข้าวพระทำไมได้บุญมาก

บูชาข้าวพระทำไมได้บุญมาก พิธีบูชาข้าวพระ วัดพระธรรมกาย ได้ปฏิบัติสืบต่อกันมากว่า 50 ปี การบูชาข้าวพระ คือการนำเครื่องไทยธรรมทั้งหลาย นำมากลั่นให้เป็นของละเอียด ด้วยพระธรรมกาย แล้วน้อมไปถวายเป็นพุทธบูชาแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านดับขันธปรินิพพานนานมาแล้ว แต่ยังมีพระธรรมกายปรากฏอยู่ในอายตนนิพพาน นับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน เป็นพิธีกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์มาก

เมื่อถวายทาน ขาดจากใจไปแล้ว ท่อธารแห่งบุญ ก็ได้บังเกิดขึ้น หลั่งไหลจากอายตนนิพพานมาสู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดของพวกเรา เป็นดวงบุญซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งความสุข สำเร็จทั้งหลายในชีวิต เราจะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ต้องอาศัยดวงบุญนี้ เป็นบ่อเกิดให้ได้รูปสมบัติคือได้รูปงาม แข็งแรง ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ คือความรู้ความสามารถ เฉลียวฉลาด ให้ได้ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข รวมทั้งมรรคผลนิพพาน

เนื่องจากแต่ละชาติที่ผ่านมา เราได้ทำผิดพลาด มากบ้าง น้อยบ้าง เนื่องจากอกุศลเข้าสิงจิต ให้เรากระทำความผิด เมื่อเราขาดสติ เมื่อใจออกจากแหล่งกำเนิดของบุญซึ่งมีอยู่ที่เดียวคือศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ก็มีวิบากกรรมมารองรับ เป็นระเบิดเวลารอคอยการส่งผล ให้ชีวิตเรามีอุปสรรค เราจึงต้องกระทำบุญใหญ่ ทำอย่างต่อเนื่อง ทำบ่อย ๆ บุญนี้จะไปแก้ไขวิบากกรรม จากหนักเป็นเบา เบาเป็นหาย มีความสุข

พิธีบูชาข้าวพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นง่าย ต้องมีวิชชาธรรมกายบังเกิดขึ้นเท่านั้น ซึ่งธรรมกายไม่ใช่เกิดง่าย ต้องเกิดในยุคที่สู้กับพญามาร ต้องปราบมาร หลวงปู่วัดปากน้ำดำริว่า ทำอย่างไรเราจะได้บุญแบบก้าวกระโดด ทำน้อยให้ได้มาก ทำมากให้ได้มากมหาศาล เพราะการไปที่สุดแห่งธรรมต้องใช้บารมีมาก ไม่มากก็สู้ไม่ไหว มากจึงสู้กับเค้าได้ สร้างบุญชาติหนึ่งต้องให้ได้เหมือนกับอสงไขยชาติ ทำทีต้องไปขนาดนั้นจึงจะสู้เขาได้ ท่านก็ค้นคว้าไปพบวิชชาบูชาข้าวพระ ทำบุญกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์เดียว ได้บุญมากมายมหาศาล แต่การบูชาข้าวพระ เป็นการทำบุญกับพระพุทธเจ้านับอสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน ดังนั้นทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน หากไม่มีภารกิจใดสำคัญมาก ขาดไม่ได้

บริวารสมบัติดีอย่างไร หลวงปู่ท่านได้แนะนำศิษย์ “ให้เป็นบุคคลที่ตนเองก็ชอบทำบุญและชักชวนให้ผู้อื่นทำด้วยทั้งกำลังกายและทรัพย์ ให้รู้จักเลือกผู้ที่จะทำบุญด้วย ให้ทุกคนพยายามรักษามนุษย์สมบัติ ท่านอธิบายว่าคนเรานั้นจะอยู่คนเดียวในโลกไม่ได้ ต้องมีบิดามารดา ญาติพี่น้อง สามีภรรยา บุตร บริวาร อย่างที่เรามักเรียกกันว่า “มีพรรคมีพวก” คนที่มีพรรคพวกดีนั้นต้องประกอบกรรมดีร่วมกันมาแล้ว ท่านจึงสอนว่าถ้าเห็นคนดีๆ เขาบริจาคทานกันละก็ให้พยายามไปร่วมกับเขา ไม่จำเป็นต้องร่วมด้วยเงินก็ได้ เพราะคนบางคนเขามีทรัพย์สินเงินทองเหลือเฟืออยู่แล้ว เขาต้องการให้มีคนมาช่วยเท่านั้น เราก็ไปช่วยด้วยแรง เพื่อว่าภพชาติหน้าจะได้มีพรรคพวกที่เป็นคนดี การจะมีเพื่อนก็ด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ ปุพฺเพกตปุญฺญตา การร่วมบุญกันมาในอดีตชาติ และการร่วมบุญในภพชาติปัจจุบัน

การชักชวนผู้อื่นมาสร้างทานบารมีกับเรา ชาติต่อไปจะทำให้เรามีเพื่อน มีพี่น้อง เครือญาติ บริวารมาก และเป็นคนดี ทำให้เรามีดวงปัญญาที่สว่างไสว มีถ้อยคำที่เป็นสุภาษิต เป็นที่รักของมนุษย์ เทวา ถ้าเราทำหน้าที่กัลยาณมิตรด้วยความเบิกบาน เป็นสุข ต่อไปเวลามาเกิด ดวงใจจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด สถานที่ใดๆ หูจะได้ยินแต่สิ่งที่ดี ๆ ทำให้เราสบายใจ

ทำไมถึงรวย จะมีสมบัติได้ ต้องมีสายสมบัติ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ท่านได้ไปเห็นด้วยตาธรรมกาย เห็นด้วยธรรมจักขุ ให้ในโรงงานทำวิชชาไปดูซิว่า ทำไมมันรวย บอกว่า เพราะมีดวงบุญโต มีสายสมบัติ ไปดูดทรัพย์มา จะมีช่อง มีทาง มีของดี มีข่าวดี บางคนมีแต่ข่าวดี จะรวยๆ มีบุญมาก นั่งเฉย ๆ ทรัพย์มาเอง มีบุญมากยิ่งขึ้นไป เกิดมามีทรัพย์มาคอยท่า

คนเราจะประสบความสำเร็จในชีวิต ไม่ใช่ความขยันหมั่นเพียรถึง ที่ทุน ทุนถึง หรืออะไร ๆถึง แต่ถ้าบุญไม่ถึง ก็ไปไม่ถึง บางคนบ่นเหนื๊อย เหนื่อย ทำงานตลอดชาติ ถามว่าขยันไหม ขยัน ทำ ไม่ขี้เกียจเลย ทำOT ด้วย ยังไม่รวยเลย เมื่อเราถวายทาน ถูกเนื้อนาบุญ เราไปเชื่อมสายบุญกันท่าน เหมือนเสียบปลั๊ก สายสมบัติจะเกิดขึ้นกับเราโดยอัตโนมัติ (เนื้อนาบุญหรือทักขิไณยบุคคล คือแหล่งกำเนิดแห่ง big boon-ทักขิไณยบุคคล ก็คือบุคคลผู้เข้าถึงธรรมกาย (การได้ทำบุญกับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ผู้ได้บรรลุธรรมกาย ถือว่าเป็นทักขิไณยบุคคล เป็นอู่แห่งทะเลบุญ) เพราะฉะนั้นเมื่อเราได้บริจาคทานให้กับทักขิไณยบุคคลดังที่ได้กล่าวมานั้น บุญที่เกิดขึ้นกับเรา ก็จะยิ่งใหญ่ไพศาล มากมายสุดจะนับจะประมาณ จะส่งผลให้เรามีสุขไปทุกภพทุกชาติ กระทั่งเข้าสู่อายตนนิพพาน

มหาสังฆทานได้บุญมาก หลวงปู่ได้ชี้แจงถึงอานิสงส์ของการถวายภัตตาหารแก่พระภิกษุสามเณรว่า จะได้บุญยิ่งใหญ่ไพศาลเพราะพระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญ พระสงฆ์เป็นประมุข เป็นประธานของผู้ต้องการบำเพ็ญบุญ ถ้าต้องการบุญก็ให้ถวายในหมู่สงฆ์ ไม่ควรเจาะจงพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ให้ทำใจให้เป็นกลาง หลวงปู่ท่านเน้นว่าเป็นทายกต้องฉลาด โง่ไม่ได้ เพราะถ้าถวายเจาะจงเสียแล้วผลบุญก็ลดน้อยลงไป คนฉลาดต้องถวายให้เป็นกลาง จะได้ผลบุญยิ่งใหญ่ไพศาลที่เรียกว่า สังฆทาน ไม่เข้าข้างตน ไม่เข้าข้างบุคคลอื่น อุบาสก อุบาสิกาบริจาคทานในพระพุทธศาสนาให้เป็นกลาง ไม่ค่อนข้างตน หมู่ตน พวกตน อย่างนี้ได้ชื่อว่าบริจาคถูกทางสงฆ์ ถูกเป้าหมายของบุญ -ถวายมหาสังฆทาน ได้บุญมากกว่าถวายแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์เดียว ดังนั้นมหาสังฆทาน ครั้งนี้ 22 เมษายน 2551 ครั้งนี้พลาดไม่ได้ค่ะ

อานิสงส์มหาสังฆทาน ถวายภัตตาหาร ย่อมถึงพร้อมด้วย อายุ เป็นผู้มีอายุยืน วรรณะ (ความสดชื่นแห่งร่างกาย ผิวพรรณผุดผ่อง เป็นที่ดึงดูดนัยน์ตาของผู้คนให้มารวมอยู่ที่ตน) สุข (มีความสบายกาย ใจ) พละ (ทรงกำลังกาย - ใช้เรี่ยวแรงกำลังได้เต็มที่ ทรงพลัง - กำลังวาจา – ที่จะต้องใช้ในการติดต่อสื่อสาร พูด กำลังใจ-ที่จะต้องคิดการงาน – ปฏิภาณ มีไหวพริบ แก้ไขปัญหา ได้เฉียบพลันทันที มีความเฉลียวฉลาด ถ้าเราไม่ได้รับประทานอาหาร ก็จะขาดสิ่งทั้ง 5 ไป ขาดกำลังวังชา ปฏิภาณอาจดูเชื่องช้า กำลังคิด พูด ทำน้อยลง ค่ะ

น้ำปานะ ฉันเมื่อเลยเที่ยงไปแล้ว ย่อมยังความหิว ให้หมดไป มีความสดชื่น ดับคลายทุกข์

ผ้าไตรจีวร คือเครื่องนุ่งห่ม ได้ชื่อว่าปกป้องความร้อนหนาวของอากาศ ป้องกันสัตว์ร้าย ย่อมเป็นผู้แข็งแรง ไม่มีป่วยง่าย ผิวพรรณงดงาม ละเอียด ย่าม จักเป็นผู้ที่รักษาสมบัติไว้ได้ ไม่รั่วไหล ไม่สูญหาย มีที่เก็บรักษา หยิบง่ายใช้คล่อง

ค่ายานพาหนะ อำนวยความสะดวก สบาย ให้ความสุข ย่นย่อระยะทาง ประหยัดเวลา อารมณ์ ไม่ต้องคอยนาน ได้ชื่อให้ฌาน เวลาปฏิบัติธรรมเข้าถึงเร็ว ไว

ผ้ารับประเคน เป็นทางเชื่อมแห่งโภคทรัพย์สมบัติ สมบัติจักมีสายใยเชื่อมโยงเข้ามาหาเราได้ง่าย จะมีคน ทีช่อง มีทางแห่งสมบัติ ยา ย่อมเป็นผู้แข็งแรงไม่มีโรค อายุยืน

ปัจจัย เปรียบประดุจแก้วสารพัดนึก เพราะสามารถนำไปใช้ในกิจกรรมพระศาสนาใด ๆ ก็ได้ ทำให้เกิดความคล่องตัว ทำสิ่งใดไม่ติดขัดเลย

หนังสือ เป็นที่รวมแห่งสรรพวิชชา เราจะได้ปัญญา ความฉลาดเฉลียว เรียนจบไวเข้าใจง่าย ทรงจำได้เยี่ยม เข้าถึงธรรมเร็ว

บุญต้องทำซ้ำ ๆ บ่อยๆ กระแสธารแห่งบุญจะกลั่นแก้มลทินของใจให้สะอาดเรื่อยๆ